Ome Joop
Mijn vriendin en ik hebben elkaar zes jaar geleden in Februari ontmoet. Dat is een feestje en een verassing waard. Mijn vriendin had een overnachting in Alkmaar geregeld bij een leuk hotel in het centrum van de stad. Het Alkmaar wat natuurlijk bekend is van de kazen. Maar ook een rijke historie heeft als handelscentrum van de omgeving. Dat de stad het financieel goed voor elkaar had merkten anderen ook en de friezen plunderden in 1517 de stad en brachten grote verwoestingen teweeg.
Later probeerden de Spanjaarden het nog eens, maar toen hielden de Alkmaarders hun tegen met kokend teer en brandende takkenbossen. De Fransen hadden in 1799 meer succes en waren zo trots op hun gewonnen slag bij Alkmaar (beter bekend als de slag bij Castricum) dat de stadsnaam gebeiteld werd in het marmer van de Arc de Triomphe in Parijs
Nadat wij onze spullen in de kamer hadden gelegd, de champagne koud hadden gezet (Helaas was de beloofde koelkast niet aanwezig maar met de buitentemperaturen in februari kon de fles Moët & Chandon mooi buiten staan.
Op aanraden van vrienden zijn we gaan eten bij het Italiaanse restaurant Roberto Om 17:00 kwamen we er aan en ondanks dat het donderdagavond was waren zo goed al alle tafeltjes gereserveerd. We togen aan de aan de bar voor een verfrissend Italiaans biertje, het was moeilijk kiezen uit de vele gerechtjes, het een zag er nog lekkerder uit dan het ander, werd het vis, vlees of toch pasta, paste het ene gerecht wel weer bij het andere, uiteindelijk een keuze gemaakt en de heerlijke gerechten werden opgediend en de bordjes braaf leeg gegeten. Het toetje de Tiramisù Roberto mag eigenlijk geen toetje heten maar eerder een culinair kunstwerk. We hebben genoten van het eten en komen zeker nog eens terug.
Na het eten gingen we op aanraden van de dame achter de bar naar café Bruintje. Het was nog redelijk rustig toen we binnenkwamen. Joost de eigenaar stond achter de bar, we bestelden wat biertjes en keken de voorbeschouwing van de eerste wedstrijd voor die avond. Lask Linz tegen AZ. Als AZ zou winnen zouden ze verder gaan in Europa. Een half uurtje na onze binnenkomst kwam er een oudere heer binnen. Nette broek, stropdas strak gestrikt en nam plaats aan de stamtafel. Mijn vriendin zat al een tijdje naar de wat comfortabelere stoelen te kijken en aangezien na de wedstrijd van AZ ook Ajax nog zou voetballen en we dus nog wel wat uurtjes zouden blijven vroeg ze aan de oudere heer of de stamtafel bezet was of dat wij misschien ook plaats mochten nemen. Van de oudere heer mochten we plaats nemen. Als snel volgde een gezellig gesprek. De oudere heer stelde zich voor als Joop. Gezien het leeftijdsverschil werd dat Ome Joop. Ome Joop zat lekker zijn glaasjes Genevers weg te tikken en vertelde over zijn leven als eerste bediende, werknemer van de heer Albert Heijn. Hij promoveerde en ging al snel de wereld over. Ome Joop was met zijn 87 jaar nog best bij de tijd en rap, Het verhaal van Ome Joop was, dat het kwam omdat hij dagelijks veertig kilometer fietst, namen we met een lach aan. Later vertelde Joost, toen hij er bij kwam zitten na zijn dienst, dat het echt waar is en hij Ome Joop regelmatig op zijn damesfiets met fietstassen achterop tegenkwam.
Dat Ome Joop dan ook nog eens veel van voetbal afwist en niet alleen van zijn club AZ maar ook van andere clubs maakte dat er genoeg gespreksstof was. En ondanks dat eerst AZ met dramatische voetbal verloor met 2-0 en uit Europa lag, won Ajax wel, was het tot de laatste minuut spannend maar niet goed genoeg en Getafe slingerde Ajax uit Europa. Ondanks de jammerlijke resultaten was het een gezellige en relaxte avond. Of iedereen zo relax was doordat met enige regelmaat de luchten van de naastgelegen coffeeshop de ruimte vulde, dat zullen we nooit weten. Na afloop van de tweede wedstrijd besloten we naar ons Hotel te gaan om de meegebrachte fles soldaat te maken. Van Joost kregen we twee plastic glazen mee (want ook die stonden niet op de kamer en de receptie was al dicht). De glazen kregen we echter niet leeg mee en zodoende liepen we met onze gevulde glazen naar het hotel toe. Op onze weg terug kwamen we langs de Achterdam. Zeg maar de wallen van Alkmaar. De fraaie gevels van de panden geven het geheel een charme die het bezoeken meer dan waard is, de dames hebben wij gelaten voor wat ze zijn, wat u doet mag u zelf beslissen. Bedenk daarbij dat enkele panden op de Achterdam van wijlen Heineken-ontvoerder Cor van Hout zijn geweest en rond de verkoop door Astrid Holleeder nog steeds een zweem van geheimzinnigheid hangt.
In het hotel aangekomen was het inmiddels na 12:00 uur we pakten we onze fles uit de buitenkoelkast en vierden ons samenzijn.
De dag erop was het precies zes jaar dat we elkaar kennen. En als je elkaar dan zes jaar kent, dan laat je natuurlijk samen een tattoo zetten… Nadat we waren uitgecheckt, liepen we naar JM Tattoo waar mijn vriendin al eerder een tattoo had laten zetten bij Dennis. Dennis had van ons geklieder op een papiertje weer een fraai resultaat weten te maken. Het was dan ook, dat we enkele uren later trots als een pauw door Alkmaar liepen.
Struinend door het centrum kwamen we vooral in de vele zijstraatjes kleine maar vooral leuke en unieke winkeltjes tegen. Dit is wat Alkmaar extra leuk maakt om te bezoeken. Waar Alkmaar bekend om is, het lopen met de kazen, hebben we niet gezien. Het is zeker een reden voor ons om nog een keer terug te gaan. En avonds bij Cafe Bruintje een wedstrijd van AZ te kijken. En wie weet is Ome Joop er dan ook weer bij.
Ik wens u een fijne week
Jim
